ήταν 7 Απριλίου του 1999..
Σήμερα, γιορτάζουμε την επετειακή ημέρα μιας από τις πιο ένδοξες στιγμές στην ιστορία της ΑΕΚ. Στις 7 Απριλίου 1999, η ΑΕΚ (σπάζωντας τον αποκλεισμό) ταξίδεψε στην Σερβία για να παίξει έναν φιλικό αγώνα με την Παρτιζάν Βελιγραδίου, κάτω από την απειλή των εν εξελίξει βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ. Η απόφαση αυτή, που πάρθηκε από τον Δημήτρη Μελισσανίδη και τον αρχηγό της ομάδας, Ντέμη Νικολαΐδη, ήταν μια πράξη αλληλεγγύης και ειρήνης προς τον σερβικό λαό.
Η ελληνική αποστολή, που περιλάμβανε και τον Μανώλη Γλέζο, ταξίδεψε με λεωφορείο μέσω Ουγγαρίας και έφτασε στο Βελιγράδι, όπου τους υποδέχτηκαν με ψωμί και αλάτι, σύμβολα της σερβικής φιλοξενίας.
Στο γήπεδο της Παρτιζάν, οι δύο ομάδες μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο κρατώντας ένα πανό που έγραφε: “ΝΑΤΟ, σταματήστε τον πόλεμο, σταματήστε τους βομβαρδισμούς”, στο ημίχρονο δε του παιχνιδιού φυτεύτηκε στον περιβάλλοντα χώρο του σταδίου ελιά από την αρχαία Ολυμπία ως σύμβολο ειρήνης.
Ο αγώνας δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Μετά από 61 λεπτά, οι οπαδοί των δύο ομάδων εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο, αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλον και δημιουργώντας μια μοναδική στιγμή αδελφοσύνης και ειρήνης. Ήταν μια στιγμή που έβαλε την ΑΕΚ στις καρδιές ενός ολόκληρου λαού και απέδειξε πόσο διαφορετικό, περήφανο και μεγαλόψυχο είναι να είσαι οπαδός της ΑΕΚ.
Μετά τον αγώνα, η ελληνική αποστολή έπρεπε να φύγει από την Σερβία πριν νυχτώσει, ενώ οι Σέρβοι έπρεπε να κρυφτούν σε καταφύγια για άλλη μια νύχτα βομβαρδισμών.
Η ΑΕΚ έδειξε ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από ένα παιχνίδι. Μπορεί να είναι ένα μέσο για την ειρήνη και την αλληλεγγύη. Αυτή η ιστορική στιγμή θα μείνει για πάντα χαραγμένη στις καρδιές μας και θα θυμίζει σε όλους μας την δύναμη της αλληλεγγύης και της ειρήνης.
