Η βραδιά στη Γλασκώβη ξεκίνησε με υποσχέσεις. Η Εθνική έπαιζε με αυτοπεποίθηση, με πάθος και με καθαρό πλάνο. Από τα πρώτα λεπτά, οι παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έδειξαν πως δεν πήγαν στη Σκωτία για να σταθούν παθητικά απέναντι στους Σκωτσέζους αντίθετα είχαμε καλή κυκλοφορία της μπάλας, ψυχραιμία, σωστές αποστάσεις, πίεση ψηλά και αρκετή ενέργεια. Μόνο το γκολ έλειπε.
Ήρθε τελικά στο 62ο λεπτό, σαν επιστέγασμα μιας εξαιρετικής φάσης που θύμισε παλιές καλές μέρες. Τζόλης, Μπακασέτας και Παυλίδης αντάλλαξαν τη μπάλα με μαεστρία, ο Τσιμίκας βρέθηκε σε θέση βολής και εκτέλεσε τον Γκαν με δεξί σουτ που καρφώθηκε στα δίχτυα. Σηειώθηκε κατ’ αυτό τον τρόπο το 0-1, ένα δίκαιο προβάδισμα για μια ομάδα που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε τον πλήρη έλεγχο του αγώνα.
Η Ελλάδα προηγήθηκε, αλλά λύγισε στο φινάλε στο Χάμπντεν Παρκ
Κι όμως, εκεί που όλα έδειχναν να πηγαίνουν όπως τα σχεδίαζε ο Έλληνας ομοσπονδιακός, η Σκωτία χτύπησε ακαριαία. Μόλις δύο λεπτά μετά, η άμυνα της Ελλάδας δεν καθάρισε σωστά μια φάση από κόρνερ, ο Ράιαν Κρίστι πετάχτηκε στην καρδιά της περιοχής και με σουτ ισοφάρισε σε 1-1. Ήταν το σημείο καμπής. Το Χάμπντεν Παρκ πήρε φωτιά και η Εθνική έμοιαζε να χάνει για λίγο τα πατήματά της.
Από το όνειρο του 0-1 στο πικρό 3-1, η Εθνική έχασε ένα ματς που είχε στα χέρια της
Στο 80’, από μια ακόμη στατική φάση, ήρθε το δεύτερο χτύπημα. Ο Ρόμπερτσον εκτέλεσε κόρνερ, η ελληνική άμυνα δεν μπόρεσε να καθαρίσει την φάση, και ο Φέργκιουσον που καραδοκούσε με σουτ μέσα από τη μικρή περιοχή έκανε το 2-1. Η ανατροπή ήταν γεγονός. Ο Γιοβάνοβιτς προσπάθησε να αλλάξει τη ροή του αγώνα με φρέσκα πρόσωπα, Μάνταλο, Καρέτσα, Κωνσταντέλια και στο 90+1’ η Εθνική άγγιξε την ισοφάριση, όταν ο νεαρός Καρέτσας έκανε μια υπέροχη ατομική ενέργεια και σούταρε φαλτσαριστά, όμως ο Γκαν απέκρουσε εντυπωσιακά σε κόρνερ.
Δυστυχώς, δύο λεπτά αργότερα, η μοίρα είχε ήδη αποφασίσει. Ο Τζολάκης επιχείρησε να προλάβει τη μπάλα πριν βγει κόρνερ, την έχασε, κι ο Λίντον Ντάικς πήρε το «δώρο» για να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα και να γράψει το τελικό 3-1 μέσα σε απογοήτευση και σιωπή.
Η Εθνική, που στο πρώτο μέρος ήταν αφεντικό και στο δεύτερο έδειξε σημάδια κόπωσης και αδράνειας, φεύγει από τη Γλασκώβη με άδεια χέρια και ένα ακόμη μάθημα. Γιατί το ποδόσφαιρο δεν συγχωρεί χαμένες στιγμές και αδυναμίες συγκέντρωσης. Ο δρόμος προς το Μουντιάλ του 2026 είναι μακρύς, και τέτοιες ήττες — όσο οδυνηρές κι αν είναι — ίσως αποδειχθούν χρήσιμες για την ωρίμανση αυτής της νέας ομάδας.
Ο Γιοβάνοβιτς έχει υλικό, έχει προοπτική, έχει όμως και πολλή δουλειά μπροστά του. Γιατί σε αυτό το επίπεδο, η διαφορά μεταξύ του “κράτησα το 0-1″, “και του έχασα 3-1” είναι μερικά δευτερόλεπτα καθαρής σκέψης και αυτοπεποίθησης.
