Με βαθιά θλίψη αποχαιρετά η οικογένεια της ΑΕΚ – αλλά και το σύνολο του ελληνικού ποδοσφαίρου – τον Δημήτρη Χατζηχρήστο, έναν άνθρωπο που δεν υπήρξε απλώς φίλαθλος, αλλά ψυχή και φλόγα της εξέδρας της Ένωσης για δεκαετίες. Η απώλειά του αφήνει ένα τεράστιο κενό στις καρδιές όσων τον γνώρισαν και όσων βίωσαν τη μοναδική του παρουσία στα γήπεδα.
Ο “Πρόεδρος” της Original 21
Ο Δημήτρης Χατζηχρήστος έγινε γνωστός ως ο ιστορικός ηγέτης της Original 21, της μεγαλύτερης και πιο δυναμικής οργάνωσης φιλάθλων της ΑΕΚ. Η δράση του ξεκινά ήδη από τη δεκαετία του ’80, σε εποχές που η έννοια της οργανωμένης κερκίδας ήταν ακόμη στα σπάργανα. Από τότε, μέχρι και τα τελευταία χρόνια, αποτέλεσε μια ακούραστη φωνή πάθους, αυθεντικότητας και αυταπάρνησης.
Πάντοτε παρών, εντός και εκτός έδρας, σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ και σε όποιο άθλημα υπήρχε ΑΕΚ. Για εκείνον, η ΑΕΚ δεν ήταν απλώς μια ομάδα – ήταν τρόπος ζωής, ιδέα, πίστη. Η μορφή του με το χαρακτηριστικό μαύρο παλτό και το πάθος του να ξεσηκώνει την εξέδρα έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη της κιτρινόμαυρης οικογένειας.
Αγωνιστής και εμπνευστής
Ο Χατζηχρήστος δεν ήταν ένας απλός φίλαθλος. Ήταν αγωνιστής. Πάλεψε για την επιβίωση και την αναγέννηση της ΑΕΚ σε δύσκολες εποχές – από τη διάλυση και τα πέτρινα χρόνια της Γ’ Εθνικής μέχρι το όνειρο της Αγιά Σοφιάς, του νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια, που υπήρξε για εκείνον ζήτημα ζωής.
Συχνά μπροστάρης σε κινητοποιήσεις, αγώνες και πρωτοβουλίες, είχε καταφέρει να δώσει φωνή στον απλό φίλαθλο, να ενώσει και να εμπνεύσει. Για πολλούς, ήταν ο “Πρόεδρος της Κερκίδας” – τίτλος που δεν του απονεμήθηκε επίσημα, αλλά που του άξιζε όσο λίγοι.
Μια κληρονομιά που δεν ξεχνιέται
Η απώλειά του δεν είναι απλώς η φυγή ενός ιστορικού προσώπου. Είναι το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Ωστόσο, η παρακαταθήκη του Δημήτρη Χατζηχρήστου παραμένει ζωντανή μέσα από την ένταση των συνθημάτων, τη φλόγα των φιλάθλων, και την αδιάκοπη παρουσία της Original 21 δίπλα στην ομάδα.
Η ΑΕΚ έχασε έναν από τους μεγαλύτερους υπηρέτες της, αλλά κέρδισε έναν θρύλο που θα ζει για πάντα στην ιστορία της. Όπως γράφτηκε από χιλιάδες φίλους στα κοινωνικά δίκτυα:
“Δεν πέθανες, Πρόεδρε. Πήγες να πιάσεις θέση στην Original παραδείσου.”
Αντίο, Δημήτρη. Και ευχαριστούμε.
