Η 31η Οκτωβρίου δεν είναι μια οποιαδήποτε μέρα για τον αθλητισμό. Είναι μια ημερομηνία που κουβαλά μνήμες, συγκινήσεις και στιγμές που σημάδεψαν διαφορετικές εποχές. Από τα παρκέ του NBA το 1950 μέχρι το μεγαλοπρεπές ΟΑΚΑ και το φλεγόμενο «Καραϊσκάκη» δεκαετίες αργότερα, η μέρα αυτή έχει χαραχθεί στη συλλογική μνήμη των φιλάθλων με γράμματα μεγάλα.
Το ταξίδι ξεκινά πίσω, πολύ πίσω. Στις 31 Οκτωβρίου του 1950, ο Earl Lloyd γίνεται ο πρώτος Αφροαμερικανός παίκτης που πατά παρκέ σε επίσημο αγώνα του NBA. Φορώντας τη φανέλα των Washington Capitols, ο Lloyd δεν έδωσε απλώς μια παράσταση μπάσκετ. Έγραψε ιστορία. Σε μια εποχή που οι κοινωνικές διακρίσεις κυριαρχούσαν και η Αμερική πάλευε με τους δαίμονές της, ο Lloyd άνοιξε τον δρόμο για εκατοντάδες αθλητές που θα ακολουθούσαν. Δεν ήταν μόνο ο τρόπος που έπαιζε. Ήταν η ίδια η παρουσία του. Η ψυχραιμία του απέναντι στο μίσος, η ευγένεια και η επιμονή του. Το NBA άλλαξε εκείνη τη μέρα και ο Lloyd δεν ήταν απλώς ένας ακόμη παίκτης. Ήταν σύμβολο ισότητας και θάρρους, ένας άνθρωπος που με ένα ζευγάρι μπασκετικά παπούτσια γκρέμισε έναν τοίχο δεκαετιών.
Τα χρόνια περνούν και η 31η Οκτωβρίου αποκτά ελληνικό χρώμα. Σαν σήμερα το 1990, στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, η Εθνική Ελλάδας υποδέχεται τη Μάλτα για τα προκριματικά του Euro 1992. Ο αγώνας μπορεί να μην έχει τη βαρύτητα ενός ντέρμπι, αλλά κρύβει κάτι βαθύτερο. Ήταν η εποχή που η γαλανόλευκη αναζητούσε ταυτότητα, σταθερότητα και πίστη στις δυνάμεις της. Η Ελλάδα νικά με 4-0. Τσιαντάκης, Καραπαϊάλης, Σαραβάκος και Μπόρμποκης γράφουν τα ονόματά τους στον πίνακα των σκόρερ. Ήταν μια βραδιά όπου όλα λειτούργησαν ρολόι. Μια Εθνική που έπαιξε με ρυθμό, με ένταση, με ψυχή. Οι φίλαθλοι αποχώρησαν από το ΟΑΚΑ με χαμόγελο. Ήταν μια στιγμή αισιοδοξίας, μια πρόγευση για τα χρόνια που θα έρθουν. Κάθε τέτοια νίκη τότε έμοιαζε με μικρή υπόσχεση για κάτι καλύτερο. Και ίσως να ήταν πράγματι η αρχή μιας άλλης νοοτροπίας, αυτής που θα κορυφωνόταν δεκατέσσερα χρόνια αργότερα με την ευρωπαϊκή κατάκτηση του 2004.
Φτάνουμε στο 2007 και η σκηνή μεταφέρεται στον Πειραιά. Ολυμπιακός εναντίον ΑΕΛ στο Γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης για το Σούπερ Καπ Ελλάδας.
Μια διοργάνωση που τότε έμοιαζε με αναβίωση ενός θεσμού ξεχασμένου. Οι ερυθρόλευκοι επικρατούν 1-0 σε ένα παιχνίδι με πάθος και φλόγα, αντάξιο της διοργάνωσης. Ο κόσμος γέμισε τις εξέδρες, η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη, το γήπεδο «έβραζε». Ένα παιχνίδι που σήμερα μοιάζει περισσότερο με ρομαντική ανάμνηση μιας εποχής που το ελληνικό ποδόσφαιρο είχε ακόμα κάτι αγνό, κάτι λαϊκό, κάτι γνήσιο.
Από τον Earl Lloyd που έσπασε τα δεσμά της προκατάληψης, μέχρι την Εθνική Ελλάδας που έψαχνε την ταυτότητά της και τον Ολυμπιακό που κατέκτησε το ελληνικό Σούπερ Καπ, η 31η Οκτωβρίου είναι ημερομηνία με παλμό. Είναι μια μέρα που αποδεικνύει πως ο αθλητισμός, είτε σε παρκέ είτε σε χορτάρι, δεν είναι ποτέ απλώς ένα παιχνίδι. Είναι καθρέφτης της κοινωνίας, της ψυχής, της ίδιας της εποχής.
