Ο Άρης πήγε χθες στο Καραϊσκάκη για να παίξει απέναντι στον Ολυμπιακό και, παρά το τελικό 2-1, δεν άξιζε να φύγει ηττημένος. Ήταν ένα παιχνίδι που άφησε ανάμεικτα συναισθήματα: από τη μία υπήρχε η αίσθηση ότι η ομάδα μπορεί να σταθεί, από την άλλη φάνηκαν ξανά οι ίδιες αδυναμίες που τη συνοδεύουν από την αρχή της χρονιάς.
Το πρώτο ημίχρονο κύλησε χωρίς πολλές συγκινήσεις. Ο Άρης είχε σωστή τακτική προσέγγιση, κράτησε μακριά τον Ολυμπιακό από την περιοχή του και έδειξε συγκέντρωση στην άμυνα. Ο Μανόλο Χιμένεθ κατέβασε σωστά την ομάδα, προσπαθώντας να περιορίσει τον ρυθμό των γηπεδούχων. Το κατάφερε, αλλά χωρίς να μπορέσει να δημιουργήσει κάτι ουσιαστικό στην επίθεση. Ήταν ένα άχρωμο πρώτο μέρος, όπου και οι δύο ομάδες περισσότερο παρακολουθούσαν παρά απειλούσαν.
Το δεύτερο ημίχρονο και τα λάθη που κόστισαν
Στο δεύτερο ημίχρονο, όμως, επανεμφανίστηκαν τα γνωστά προβλήματα. Λάθη στην άμυνα, στιγμές αδράνειας και έλλειψη συγκέντρωσης έδωσαν την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να προηγηθεί με δύο γκολ, παρότι το ματς δεν έδειχνε κάτι τέτοιο. Και πάλι, ο Άρης τιμωρήθηκε για τα δικά του λάθη.
Μετά την αποβολή και το πέναλτι που μείωσε το σκορ, η εικόνα του αγώνα άλλαξε. Η ομάδα έδειξε αντίδραση, πίεσε, δημιούργησε και θα μπορούσε κάλλιστα να ισοφαρίσει. Όμως, η αναποτελεσματικότητα μπροστά από την εστία φάνηκε ξανά. Κάποιες μεγάλες ευκαιρίες χάθηκαν και το 2-1 έμεινε ως το τέλος.
Βελτίωση υπάρχει, αλλά όχι αποτέλεσμα
Η αλήθεια είναι ότι ο Άρης έχει βελτιωθεί. Υπάρχει πιο καθαρή σκέψη στο παιχνίδι, καλύτερη οργάνωση και διάθεση να παίξει ποδόσφαιρο. Ο Χιμένεθ δείχνει ότι προσπαθεί να χτίσει κάτι, αλλά του λείπουν παίκτες. Οι τραυματισμοί έχουν στερήσει σημαντικές μονάδες και αυτό φαίνεται σε κάθε ματς.
Η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση, ειδικά επιθετικά. Το γκολ έρχεται δύσκολα, ενώ στα αριστερά της επίθεσης υπάρχει εμφανές κενό. Ο Σίστο προσπαθεί, αλλά δεν έχει την ποιότητα ή την αποτελεσματικότητα που χρειάζεται σε κρίσιμες στιγμές. Το είδαμε χθες, όταν έχασε μεγάλη ευκαιρία πρόσωπο με πρόσωπο με τον αντίπαλο αμυντικό. Άλλοστε ήταν από τους παίχτες που δεν υπολογίζονταν στην αρχή της χρονιάς.
Ο δρόμος από εδώ και πέρα
Πέντε παιχνίδια χωρίς νίκη είναι πολλά. Ο Άρης έχει μείνει πίσω στη βαθμολογία και χρειάζεται επειγόντως νίκες για να μείνει κοντά στους στόχους του. Όμως, το ματς στο Καραϊσκάκη έδειξε κάτι σημαντικό: η ομάδα δεν είναι αδιάφορη, παλεύει, έχει πείσμα. Αν καταφέρει να διορθώσει τα λάθη και να βρει λύσεις μπροστά, μπορεί να αλλάξει την πορεία της.
Ο κόσμος περιμένει να δει αποτελέσματα. Και δίκαια. Θέλει να δει έναν Άρη που, ακόμη κι όταν χάνει, θα βγάζει στο γήπεδο την εικόνα ομάδας που έχει ταυτότητα, πάθος και σχέδιο. Η ήττα στο Καραϊσκάκη πονάει, αλλά ίσως να είναι από εκείνες που, στο τέλος, δείχνουν τον δρόμο.
